سفر مقامات کشورها و سازمانهای مختلف به ایران بر خلاف برخی کوتاهبینیها و تنگنظریها گویای این واقعیت است که شرایط منطقهای و جهانی برای ایران تغییر یافته و زمینه مساعدی برای تنشزدایی و پرهیز از پرگوییهای بیحاصل و منفی فراهم گردیده است.
حضور آمانو رئیس کل آژانس بینالمللی انرژی اتمی در کمیسیون «برجام» و یا دیدار وزیر خارجه هلند از ایران که کشورش از ابتدای سال جدید میلادی ریاست اتحادیه اروپایی را عهدهدار خواهد شد نشان از تحرک در دیپلماسی بینالمللی تهران و تمایل جامعه جهانی به همگرایی با ایران دارد. در این شرایط که همه دست به دست هم دادهاند تا دوران پساتحریم با شتاب قابل قبولی به نفع ایران آغاز شود اتخاذ مواضع مغرضانه و دلسردکننده نه تنها به نفع ایران نیست بلکه قادر است تاثیر منفی بر روابط احیا شده طرفین برجای بگذارد.
در این میان آنچه اهمیت دارد و میتواند به عنوان شاهراه و مسیر واقعی عبور ایران از بحران تحریمها تلقی شود اتحادیه اروپایی است که بارها در این مدت به صورتهای مختلف دست دوستی به سوی تهران دراز کرده و خواستار تقویت همگرایی با این کشور شده است.
اروپا از قدرت سیاسی و اقتصادی قابل قبولی برخوردار بوده و در عمل هم نشان داده که در مقایسه با کشورهایی که خود را دوست و حامی ایران قلمداد میکردند حسننیت بیشتری دارد. در این شرایط که استراتژی ایران تقویت رابطه با کشورها و جوامعی است که قابل اتکا هستند اتحادیه اروپایی دارای توانمندی بسیاری است که میتواند در نقشه راهی که تهران برای آینده ترسیم کرده مفید و راهگشا باشد.
تعامل ایران و اتحادیه اروپایی در این مقطع میتواند زمینهساز آیندهای پربار برای طرفین در مسیری باشد که باید به همزیستی مسالمتآمیز منجر شده و سرآغاز دورانی سراسر اعتماد و همکاری سازنده باشد.
با چنین ایده و هدفی است که میتوان و باید دیدارها و سفرهای مقامات خارجی به ایران را ارزشمند دانسته و از آنها استقبال کرد. اگرچه آنهایی که توانایی تجزیه و تحلیل شرایط را نداشته و یا از تحریمها بهرهمند شدهاند با دلایل واهی انتقادهایی را مطرح میسازند که به هیچوجه قابل استناد نیستند اما در صورتی که استراتژی آینده کشور در زمینههای گوناگون با نگاه و نظر این عناصر کجفهم ترسیم شود هم فرصتها را از دست خواهیم داد و هم اینکه با عقبگرد به نقطهای بازگشت خواهیم کرد که دستاوردش وضعیت ناگواری بود که 2 سال قبل دولت روحانی وارث ان شد.
ایران برای رهایی از مشکلات کنونی نیاز به توسعه روابط با جهانیان و عبور از بنبستی دارد که حاصل ندانمکاریهایی بوده که آگاهانه و یا ناآگاهانه به این ملت تحمیل شدند. لذا باید از فرصتها استفاده کرد و با همگرایی با جهانیان، بهخصوص اروپاییها خود را آماده حضوری فعال در صحنههای سیاسی و اقتصادی جهانی کنیم .