نمایشگاه مطبوعات بهترین فرصت را در اختیار اصحاب رسانه قرار داده تا به بررسی نقاط قوت و ضعف این رسانهها پرداخته و نقشه راهی ترسیم کنند تا بتوانند در مسیری که در پیش گرفتهاند با قوت و قدرت به پیش بروند و بتوانند به وظیفه خود که روشنگری در چارچوب قوانین و مقررات است، به نحو احسن عمل کنند و به تریبونی برای انعکاس واقعیتها تبدیل شوند.
سخنان رئیسجمهور در بیست و یکمین نمایشگاه مطبوعات از این نظر حائز اهمیت است که نشان از توجه مسئولان اجرایی کشور به نقش و جایگاه مطبوعات داشته و برخوردهای تخریبی را نفی میکند. سابقه 180 ساله مطبوعات در ایران حکایت از این واقعیت دارد که رسانههای مکتوب بنا به دلایلی، متاسفانه نتوانستهاند در جایگاه اصلی خود قرار گرفته و به رسالت واقعی خود عمل کنند؛ به همین دلیل نیاز است در چنین مقاطعی بدون ذهنیتسازیهای منفی به تجزیه و تحلیل شرایط و واقعیتها پرداخته و زمینه مساعدی برای خروج مطبوعات از چنبره تهدیدها و تحریمها فراهم آوریم.
در این سالها متاسفانه مطبوعات تبدیل به حزب یا دادگاه شده و بدون در نظر گرفتن واقعیتها نقش احزاب سیاسی یا مفتش را ایفا کردهاند که نه در شأن مطبوعات و دستاندرکاران مطبوعات است و نه اینکه میتواند برای پویایی و تحرک مطبوعات و رسانهها موثر واقع شود.
مهمترین رسالت مطبوعات، شفافسازی و روشنگری است که باب میل برخی از اصحاب رسانه نبوده و آنها سعی میکنند با حربهها و روشهای تخریبی مانع فعالیت آنها در این راستا شوند؛ به همین دلیل صحنه مطبوعات را به محل تسویهحسابهای شخصی و گروهی تبدیل کردهاند و مانع برخورد آزاد اندیشهها و تقابل نظریات میشوند.
این واقعیت را باید پذیرفت که مطبوعات با همه تنوع دیدگاهها و نظریات و مواضع، یک خانواده محسوب شده و برای بهتر شدن اوضاع و شرایط، نیاز به همفکری و تعامل با همدیگر دارند؛ لذا در چنین شرایطی برخوردهای حذفی یا قهرآمیز نهتنها راهگشا و کارآمد نیست، بلکه مخرب و بازدارنده بوده و قادر است مانعی اساسی بر سر راه تعامل و انجام رسالت به وجود بیاورد.
اگر نگاه به فعالیت مطبوعات حزبی و قیممآبانه باشد، زمینه برای فعالیت به شدت محدود شده و شفافسازی و روشنگری جای خود را به خودسانسوری خواهد داد. مسئولان اجرایی کشور توقیف و تهدید را نکوهیده و غیرسازنده میدانند. لذا این واقعیت را باید پذیرفت که اگر خواستار مطبوعاتی تاثیرگذار و منتقد هستیم، باید از استقلال رسانهها و تقویت آنها جانبداری کرده و از هرگونه انحصارطلبی و برخوردهای قیممآبانه خودداری و پرهیز کنیم.