در طی بیش از یک
سال اخیر که کشور ترکیه دچار بحران‌های اجتماعی و سیاسی متعدد شده، لیره ترکیه کاهش
زیادی را شاهده بوده است.ترکیه دارای بزرگ‌ترین اقتصاد در میان همسایه‌های ما است
و با بیش از 800 میلیارد دلار تولید ناخالص ملی(که بیش از دوبرابر اقتصاد ایران
است) توانایی زیادی در فروش و بازاریابی محصولات خود در بازار‌های مختلف جهان را نیز
دارد. یکی از دلایل رشد سرسام‌آور اقتصاد ترکیه در این چند سال اخیر بدون شک تحریم‌های
ایران بوده است. البته ترکیه از ابتدای انقلاب با استفاده از مشکلات ایران با کشور‌های
غربی، خود را به عنوان جانشین ایران مطرح کرد و توانست از این فرصت (همانند شیخ‌نشین
دوبی) استفاده لازم را ببرد. بعد از تصویب تحریم‌های بانکی علیه برنامه هسته‌ای ایران
توسط شورای امنیت، و تشدید تحریم‌ها و قطع شدن راه‌های مبادله ارز، ترکیه برای دور
زدن تحریم‌ها به ایران کمک‌های فراوانی کرد و از این طریق توانست، صادرات خود را
به ایران به شدت افزایش دهد. در این دوره ترکیه در کنار چین توانست بسیاری از
محصولات خود را که تا آن روز در بازار جایی نداشتند را در ایران بفروش برساند. از
لوازم خانگی گرفته تا لوازم پزشکی، و سود بسیار خوبی از این راه عاید شرکت‌های ترکیه‌ای
شد. البته بگذریم که به دلیل تصمیم بسیار عجیب مسئولان ایران در پرداخت ارز دولتی
به مسافران، ترکیه در طی مدت کوتاهی تبدیل به بزرگ‌ترین مرکز جذب گردشگران ایرانی
شد، تا جایی که طی سال 1390 حدود 2ملیون نفر برای سیاحت به این کشور سفر کردند و میلیارد‌ها
دلار در آن کشور خرج یا سرمایه‌گذاری بلندمدت کردند. در طی سال‌های 85 تا 90 میزان
تبادل تجاری مابین ایران و ترکیه به شدت افزایش یافته بود و پیش‌بینی می‌شد که این
میزان به سرعت به رقم 30 میلیارد دلار برسد، که به اعمال تحریم‌ها این مهم محقق
نشد.اما امروز که امید می‌رود، لغو تحریم‌های بانکی در چند ماه آینده عملی شود، به
دلیل کاهش ارزش لیر ترکیه از یک سو و از طرفی حضور شرکت‌های ترک در ایران، بیم آن
می‌رود که محصولات ترکیه بیش از گذشته وارد بازار ایران شوند و به تهدیدی جدی برای
محصولات مشابه ایران تبدیل شوند. همانند اتفاقی که برای محصولات چینی در بازار ایران
رخ داد. امروز که برخی از فروشگاه‌های زنجیره‌ای ترکیه وارد ایران شدند و برخی از
بزرگ‌ترین شرکت‌های ساختمان‌سازی ترک در پروژه‌های مانند مسکن مهر فعال هستند، باید
منتظر حضور دیگر برند‌های ترکی از بانک گرفته تا رستوران‌های زنجیره‌ای باشیم. جای
تعجب نیست که باضعیف شدن صنعت نساجی در ایران پوشاک ترک توانست به عنوان برند برتر
جای خود را در سبد پوشاک خانوارهای ایرانی محکم کند. ما نباید این را فراموش کنیم،
که هر صنعتی را که ما روزی در آن حرفی برای گفتن داشتیم. به دیگران واگذار کردیم
به سختی توانستیم دوباره موقعیت خود را از آنها پس بگیریم. حال که روابط همسایگی و
سیاسی بین ایران و ترکیه با تمام فراز و نشیب‌هایش همچنان محکم است نباید به خاطر
این روابط دوستانه چشم بر روی نفوذ لجام‌گسیخته آنها در بازار ایران ببندیم و نباید
بگذاریم همان اتفاقی که برای صنعت پوشاک‌مان افتاد، برای دیگر صنایع‌مان
