جهان کنونی، جهان تعامل و تقویت دوستی‌هاست. در این جهان دگرگون‌شده نمی‌توان و نباید درها را به روی کشورها بست و راه دشمنی با آنها را پیش گرفت. یکی از مسائلی که در این شرایط اهمیت یافته و باید از سوی کشورها مورد تاکید قرار بگیرد، توسعه روابط در زمینههای مختلف از جمله روابط اقتصادی و تجاری است که می‌تواند راهگشا و طلایه‌دار رابطه سیاسی باشد.
ایران در شرایط کنونی که سیاست تعامل با جامعه جهانی را در پیش گرفته می‌تواند و باید دست‌های دوستی که از اقصی‌نقاط جهان به سویش دراز شده را صمیمانه فشرده و به تقویت رابطه با آنها بپردازد. در میان کشورهایی که مایل به برقراری رابطه معقول اقتصادی و تجاری با ایران هستند، باید به ویتنام اشاره کرد که با تحول اقتصادی که ایجاد کرده درصدد است در بازارهای جهانی حضوری فعال یافته و به نوعی پا جای پای همسایه خود چین بگذارد که متاسفانه از اعتبار قابل‌قبولی در ایران و حتی جهان برخوردار نیست.
ایران و ویتنام ده‌ها سال است که دارای رابطه سیاسی هستند ولی بنا به دلایلی این رابطه در زمینه تجاری توسعه و رشد چندانی نداشته است. امروزه با توجه به تغییر شرایط سیاسی جهان و تحولی که این کشورها با آن مواجه شده‌اند، ضرورت تقویت رابطه تجاری بیش از پیش احساس شده و نیاز است دو کشور فصل جدیدی را در این زمینه آغاز کنند که برای دو طرف مثبت باشد.
ویتنام از کشورهایی است که سال‌ها در انزوا زیسته و تحت‌الشعاع چین قرار داشته، ولی امروزه می‌خواهد واقعیت‌های خود را در زمینههای تجاری و اقتصادی با کشورهای دیگر به اشتراک بگذارد. به همین دلیل فرصتی طلایی در اختیار دو کشور قرار گرفته تا از آن بهره‌گرفته و با توسعه روابط پایدار تجاری زمینه مساعدی برای تقویت دوستی‌ها فراهم آورند، زیرا رابطه مقبول تجاری می‌تواند راهگشای شناخت کشورها از فرهنگ و دیدگاه‌های سیاسی و اقتصادی طرفین باشد و آنها را به تعامل و دوستی عمیق‌تر سوق دهد. ایران و ویتنام از کشورهایی هستند که سال‌ها با انواع و اقسام محدودیت‌ها و فشار‌ها مواجه بوده‌اند و مشکلات مانع توسعه روابط تجاری میان آنها شده است. امروزه که شرایط برای هر دو کشور تغییر یافته بهترین فرصت برای آنها فراهم شده تا دوستی‌ها را تقویت کنند و تعامل سیاسی و تجاری را افزایش دهند، تعاملی که به نفع طرفین خواهد بود.